Thursday, September 29, 2011 |
0
അഭിപ്രായ(ങ്ങള്‍)
പാട്ട്‌, മണിപ്രവാളം എന്നീ ജനുസ്സുകളായാണ്‌ മലയാളത്തിലെ കാവ്യസാഹിത്യം വികസിച്ചത്‌. തമിഴിനും സംസ്‌കൃതത്തിനും കേരളത്തിലെ സാഹിത്യഭാഷയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന മേല്‍ക്കോയ്‌മയും സ്വാധീനതയും ഈ രണ്ടു കാവ്യ രചനാ രീതികള്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നു. തമിഴ്‌ അക്ഷരമാലയിലെ അക്ഷരങ്ങള്‍ കൊണ്ട്‌ എഴുതിയതും എതുക, മോന എന്നീ പ്രാസങ്ങള്‍ ഉള്ളതും ദ്രാവിഡ വൃത്തങ്ങളില്‍ എഴുതിയതുമായ കാവ്യമാണ്‌ പാട്ട്‌. 'രാമചരിത'മാണ്‌ പാട്ടിന്റെ ഉദാത്ത മാതൃക. പതിനഞ്ചാംനൂറ്റാണ്ടിലെ കണ്ണശ്ശ കൃതികള്‍ പാട്ടിന്റെ പില്‍ക്കാല മാതൃകകളാണ്‌. നിരണത്ത്‌ രാമന്റെ 'രാമായണം' (കണ്ണശ്ശ രാമായണം), മലയിന്‍കീഴ്‌ മാധവന്റെ 'ഭഗവദ്‌ ഗീത' (ഭാഷാ ഭഗവദ്‌ഗീത), വെള്ളാങ്ങല്ലൂര്‍ ശങ്കരന്റെ 'ഭാരതമാല' എന്നിവയാണ്‌ കണ്ണശ്ശകൃതികള്‍. പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിനു ശേഷമുണ്ടായ 'തിരുനിഴല്‍മാല'യുംപതിനഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിലെ രാമകഥപ്പാട്ടും പാട്ടുകൃതികളാണ്‌. പതിനഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിലുണ്ടായ 'കൃഷ്‌ണഗാഥ' തമിഴ്‌ കലര്‍പ്പില്‍ നിന്നു തെളിഞ്ഞ മലയാളത്തിലേക്കുള്ള വികാസത്തിന്റെ തുടക്കം വിളിച്ചോതിയ കൃതിയാണ്‌. ചെറുശ്ശേരിയാണ്‌ കൃഷ്‌ണഗാഥയുടെ കര്‍ത്താവ്‌. ഗാഥയെന്നാല്‍ പാട്ട്‌ എന്നു തന്നെയാണ്‌ അര്‍ത്ഥം. ശ്രീകൃഷ്‌ണനെക്കുറിച്ചുള്ള ഭാഗവതകഥയാണ്‌ കൃഷ്‌ണഗാഥ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്‌. പാട്ടിന്റെയും മണിപ്രവാളത്തിന്റെയും രീതികള്‍ കൃഷ്‌ണഗാഥയിലുണ്ട്‌. |
0 അഭിപ്രായ(ങ്ങള്‍):
Post a Comment