നാടകം

നാടകീയ കലാരൂപങ്ങള്‍ ധാരാളമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും നാടക സാഹിത്യം മലയാളത്തില്‍ ആവിര്‍ഭവിച്ചത്‌ 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അന്ത്യത്തിലാണ്‌. ഒരു വിവര്‍ത്തനമായിരുന്നു മലയാളത്തില്‍ ആദ്യമുണ്ടായ നാടക കൃതി - കേരളവര്‍മ വലിയ കോയിത്തമ്പുരാന്റെ 'അഭിജ്ഞാന ശാകുന്തള' വിവര്‍ത്തനം (1882). 'മണിപ്രവാള ശാകുന്തളം' എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഈ പരിഭാഷ സ്വതന്ത്ര നാടകങ്ങളുടെയും പരിഭാഷകളുടെയും പ്രവാഹത്തിനു വഴിവച്ചു. 1884-ല്‍ സി. വി. രാമന്‍ പിള്ള 'ചന്ദ്രമുഖീ വിലാസം' എന്ന പ്രഹസനം (ഹാസ്യാത്മകമായ നാടകം) രചിച്ചു. കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ കൊച്ചുണ്ണിത്തമ്പുരാന്റെ 'കല്യാണീ നാടകം' (1889), 'ഉമാ വിവാഹം' (1893), കുഞ്ഞിക്കുട്ടന്‍ തമ്പുരാന്റെ 'ലക്ഷണാസംഗം' (1891), 'ഗംഗാവതരണം' (1892), 'ചന്ദ്രിക' (1892), ചങ്ങനാശ്ശേരി രവിവര്‍മ്മയുടെ 'കവിസഭാരഞ്‌ജനം' (1892), വയസ്‌കര മൂസിന്റെ 'മനോരമാ വിജയം' (1893), കെ. സി. കേശവപിള്ളയുടെ 'ലക്ഷ്‌മീ കല്യാണം' (1893), 'രാധാമാധവം' (1893), നടുവത്ത്‌ അച്ഛന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ 'ഭഗവദൂത്‌' (1892), കണ്ടത്തില്‍ വറുഗീസ്‌ മാപ്പിളയുടെ 'ഇബ്രായക്കുട്ടി' (1893), തോട്ടയ്‌ക്കാട്ട്‌ ഇക്കാവമ്മയുടെ 'സുഭദ്രാര്‍ജ്ജുനം' (1891), പോളച്ചിറയ്‌ക്കല്‍ കൊച്ചീപ്പന്‍ മാപ്പിളയുടെ 'മറിയാമ്മ' (1903) എന്നിവയാണ്‌ തുടര്‍ന്നുണ്ടായ മലയാള നാടകങ്ങള്‍. തമിഴ്‌ സംഗീതനാടകങ്ങള്‍ വേദികളില്‍ അരങ്ങു തകര്‍ക്കുന്ന കാലമായിരുന്നു അത്‌. നാടക രചനാഭ്രമം മൂത്ത്‌ പലരും ഗുണമില്ലാത്ത കൃതികള്‍ സൃഷ്ടിച്ചപ്പോള്‍ അതിനെ കളിയാക്കി നാടകമെഴുതാനും ചിലര്‍ രംഗത്തു വന്നു. മുന്‍ഷി രാമക്കുറുപ്പിന്റെ 'ചക്കീ ചങ്കരം' (1893), ശീവൊള്ളി നാരായണന്‍ നമ്പൂതിരിയുടെ 'ദുസ്‌പര്‍ശാ നാടകം' (1900), കെ. സി. നാരായണന്‍ നമ്പ്യാരുടെ 'ചക്കീ ചങ്കരം' (1893) എന്നിവ ഇങ്ങനെ ഉണ്ടായ ഹാസ്യനാടകങ്ങളാണ്‌. സി. വി. രാമന്‍ പിള്ള 'പണ്ടത്തെ പാച്ചന്‍' (1917), 'കുറുപ്പില്ലാക്കളരി' (1909), 'പാപിചെല്ലണടം പാതാളം' (1918), 'ഡാക്ടര്‍ക്കു കിട്ടിയമിച്ചം' (1918) എന്നീ പ്രഹസനങ്ങള്‍ കൂടി രചിക്കുകയുണ്ടായി